1ـ هر گاه از خوشبختی کسانی که دوستمان ندارند، خوشحال شدیم.
2ـ هر گاه برای تحقیر نشدن دیگران از حق خود گذشتیم .
3ـ هر گاه شادی را به کسانی که آن را از ما گرفته اند هدیه دادیم.
4ـ هر گاه خوبی ما به علت نشان دادن بدی دیگران نبود.
5ـ هر گاه کمتر رنجیدیم و بیشتر بخشیدیم.
6ـ هر گاه به بهانه ی عشق از دوست داشتن دیگران غافل نشدیم.
7ـ هر گاه اولین اندیشه ما برای رویارویی با دشمن انتقام نبود.
8ـ هر گاه دانستیم عزیز خدا نخواهیم شد، مگر زمانی که وجودمان آرام بخش دیگران باشد.
9ـ هر گاه بالاترین لذت ما شاد کردن دیگران بود.
10ـ هر گاه همه چیز بودیم و گفتیم ، هیچ نیستیم.